Τι είναι τα επικίνδυνα απόβλητα;
Μια απλή απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι επικίνδυνα απόβλητα είναι απόβλητα με χημική σύνθεση ή άλλες ιδιότητες που είναι ικανές να προκαλέσουν ασθένεια, θάνατο ή άλλη βλάβη στον άνθρωπο ή σε άλλους ζωντανούς οργανισμούς, εάν απελευθερωθούν στο περιβάλλον. Ωστόσο, για να εξασφαλιστεί η ασφαλής διαχείριση αυτών των επικίνδυνων αποβλήτων, οι κανονισμοί απαιτούν έναν πολύ πιο ακριβή ορισμό του όρου.
Τα επικίνδυνα απόβλητα παράγονται από διάφορες πηγές, από απόβλητα βιομηχανικών διαδικασιών παραγωγής μέχρι μπαταρίες και χημικά που χρησιμοποιούνται στην καθημερινή ζωή των καταναλωτών. Τα απόβλητα μπορεί να έχουν πολλές μορφές, όπως υγρά, στερεά, αέρια και λάσπες. Αυτό το άρθρο εξετάζει τις κανονιστικές απαιτήσεις των ΗΠΑ για να προσδιοριστεί αν τα απόβλητα ταξινομούνται ως επικίνδυνα ή μη επικίνδυνα.
Η διαδικασία προσδιορισμού των επικίνδυνων αποβλήτων
Ο προσδιορισμός των επικίνδυνων αποβλήτων είναι ουσιώδης για την επιτυχία του σχεδίου ή του προγράμματος διαχείρισης επικίνδυνων αποβλήτων. Οι κανονισμοί απαιτούν από οποιονδήποτε παράγει ή δημιουργεί απόβλητα να προσδιορίζει εάν τα απόβλητα αυτά είναι επικίνδυνα. Υπάρχουν μερικές ερωτήσεις που πρέπει να τεθούν κατά τη διαδικασία προσδιορισμού των επικίνδυνων αποβλήτων:
- Είναι τα απόβλητα «στερεά απόβλητα»;
- Εξαιρούνται τα απόβλητα ρητά από τους κανονισμούς διαχείρισης αποβλήτων;
- Είναι τα απόβλητα «καταγεγραμμένα» επικίνδυνα απόβλητα;
- Έχουν τα απόβλητα κάποιο χαρακτηριστικό των επικίνδυνων αποβλήτων;
1. Ορισμός των «στερεών αποβλήτων»
Κατ' αρχάς, πρέπει να προσδιοριστεί αν τα απόβλητα πληρούν τον ορισμό των «στερεών αποβλήτων». Ως «στερεά απόβλητα» νοούνται τα απόβλητα ή τα απορρίμματα, η ιλύς από εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού, εγκαταστάσεις ελέγχου της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και άλλα υλικά που διατίθενται από βιομηχανικές, εμπορικές, εξορυκτικές, γεωργικές και κοινοτικές δραστηριότητες. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο ορισμός των στερεών αποβλήτων δεν περιορίζεται στα φυσικά στερεά απόβλητα. Τα στερεά απόβλητα μπορεί να είναι υγρά, ημιστερεά ή ακόμη και να περιέχουν αέρια υλικά. Μόλις διαπιστωθεί ότι τα απόβλητα είναι στερεά απόβλητα, ακολουθεί το επόμενο βήμα. Τα απόβλητα που εξαιρούνται από τον κανονισμό για τα στερεά απόβλητα αναφέρονται στην ενότητα 261.4 (α) του 40 CFR.
2. Εξαιρέσεις από τον κανονισμό
Στο δεύτερο βήμα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε και πάλι τους κανονισμούς διαχείρισης αποβλήτων, αναζητώντας συγκεκριμένες συνδέσεις και αν τα απόβλητα εξαιρούνται ή όχι από την εγκατάσταση. Το υλικό δεν ρυθμίζεται ως επικίνδυνο απόβλητο εάν το υλικό αυτό πληροί ένα κριτήριο αποκλεισμού από τον ορισμό των επικίνδυνων αποβλήτων, ακόμη και αν το υλικό έχει ένα χαρακτηριστικό που κανονικά θα πληρούσε τον ορισμό αυτό. Τα εξαιρούμενα απόβλητα απαριθμούνται στην ενότητα 261.4 (β) του 40 CFR. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα στερεά απόβλητα είναι επικίνδυνα εάν απαριθμούνται ειδικά ως επικίνδυνα απόβλητα ή πληρούν τα χαρακτηριστικά των επικίνδυνων αποβλήτων.
3. Καταγεγραμμένα επικίνδυνα απόβλητα
Τώρα ερχόμαστε στο τρίτο βήμα. Αυτό το βήμα πρέπει να εκτελείται εάν τα απόβλητα περιλαμβάνονται από την εγκατάσταση στα επικίνδυνα απόβλητα. Τα καταχωρημένα απόβλητα είναι απόβλητα από κοινές κατασκευαστικές και βιομηχανικές διεργασίες και από ορισμένες βιομηχανίες που παράγονται από απορριπτόμενα εμπορικά προϊόντα. Το καλό με τα καταχωρισμένα απόβλητα είναι ότι ο παραγωγός αποβλήτων χρειάζεται να γνωρίζει μόνο την προέλευση των αποβλήτων για να προσδιορίσει αν είναι επικίνδυνα ή όχι. Τα χαρακτηριστικά απόβλητα, από την άλλη πλευρά, μπορεί να απαιτούν εργαστηριακή ανάλυση.
4. Χαρακτηριστικές επικίνδυνες ιδιότητες
Στο τελευταίο τέταρτο βήμα, αναλύεται αν το απόβλητο έχει χαρακτηριστικές επικίνδυνες ιδιότητες. Τα χαρακτηριστικά απόβλητα έχουν μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες χαρακτηριστικές επικίνδυνες ιδιότητες: Τα χαρακτηριστικά επικίνδυνα απόβλητα είναι χημικές ιδιότητες που καθιστούν ένα απόβλητο επικίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία ή το περιβάλλον. Ο προσδιορισμός αυτών των χαρακτηριστικών δεν είναι εύκολη υπόθεση, γι' αυτό και η EPA αποφάσισε ότι πρέπει να παρέχονται στους παραγωγούς αποβλήτων «γενικά διαθέσιμες και απλές μέθοδοι δοκιμών» για τον προσδιορισμό του κατά πόσον τα απόβλητα έχουν επικίνδυνα χαρακτηριστικά.
Οι τέσσερις ιδιότητες των επικίνδυνων αποβλήτων είναι:
Αναφλεξιμότητα
Τα εύφλεκτα απόβλητα μπορούν εύκολα να πάρουν φωτιά και να διατηρήσουν ή να προωθήσουν την καύση. Τα απόβλητα που παρουσιάζουν χαρακτηριστικά αναφλεξιμότητας περιλαμβάνουν υγρά με σημεία ανάφλεξης κάτω των 60°C, μη υγρά που προκαλούν πυρκαγιά υπό ορισμένες συνθήκες, εύφλεκτα αέρια και οξειδωτικά. Οι μέθοδοι δοκιμής της αναφλεξιμότητας περιλαμβάνουν τα εξής:
- Pensky-Martens Closed Cup Method for Determining Flammability (SW-846 Test Method 1010A).
- Μέθοδος κλειστού κυπέλλου Setaflash για τον προσδιορισμό της αναφλεξιμότητας (μέθοδος δοκιμής SW-846 1020B)
- Αναφλεξιμότητα στερεών ουσιών (μέθοδος δοκιμής SW-846 1030)
Διαβρωτικότητα
Τα διαβρωτικά απόβλητα έχουν πολύ ισχυρές όξινες ή αλκαλικές ιδιότητες; αυτά τα απόβλητα μπορούν να διαβρώσουν ή να διαλύσουν το κρέας, το μέταλλο ή άλλα υλικά.Απόβλητα που εμφανίζουν την ιδιότητα της διαβρωτικότητας περιλαμβάνουν υδατικά απόβλητα με pH ≤ 2 ή pH ≥ 12.5 ή βασίζονται στην ικανότητα των υγρών να διαβρώνουν το χάλυβα.Η μέθοδος δοκιμής που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της διαβρωτικότητας στο χάλυβα είναι η Διαβρωτικότητα στο Χάλυβα (SW-846 Μέθοδος Δοκιμής 1110A).
Αντιδραστικότητα
Αντιδραστικά απόβλητα είναι απόβλητα που μπορούν να εκραγούν γρήγορα ή να προκαλέσουν βίαιες αντιδράσεις.Απορρίμματα που εμφανίζουν το χαρακτηριστικό της αντιδραστικότητας μπορεί να είναι ασταθή υπό κανονικές συνθήκες, να αντιδρούν με το νερό, να εκπέμπουν τοξικά αέρια και να εκρήγνυνται ή να εκραγούν υπό κανονικές συνθήκες ή όταν θερμανθούν.
Τοξικότητα
Τέλος, η τοξικότητα προσδιορίζεται από τη Διαδικασία Εκχύλισης Χαρακτηριστικών Τοξικότητας (TCLP) (Μέθοδος δοκιμής SW-846 1311).Απόβλητα που εμφανίζουν τοξικές ιδιότητες είναι επιβλαβή όταν καταναλώνονται ή απορροφώνται.Υποθέστε ότι ένα δείγμα αποβλήτων που δοκιμάζεται περιέχει μία από τις 39 διαφορετικές τοξικές χημικές ουσίες πάνω από ορισμένα όρια.Σε αυτή την περίπτωση, τα απόβλητα θεωρούνται ότι έχουν την τοξικότητα και διαχειρίζονται ως επικίνδυνα απόβλητα.
Πρόσθετες προκλήσεις και μεικτά απόβλητα
Όπως μπορεί να φανεί από τα παραπάνω, η διαδικασία καθορισμού του αν τα απόβλητα πληρούν τον ορισμό των επικίνδυνων αποβλήτων ή όχι είναι αρκετά περίπλοκη. Αξιοσημείωτο είναι ότι η διαδικασία μπορεί να γίνει ακόμη πιο περίπλοκη, όπως συμβαίνει με τα μικτά απόβλητα. Ένα απόβλητο που περιέχει τόσο επικίνδυνο όσο και ραδιενεργό συστατικό αναφέρεται ως μικτό απόβλητο και υπόκειται στον Νόμο για τη Διατήρηση και Ανάκτηση Πόρων (RCRA) και τον Νόμο για την Πυρηνική Ενέργεια. Επιπλέον, τα επικίνδυνα απόβλητα μπορεί να είναι ένα μείγμα διαφορετικών χημικών ουσιών. Σε αυτή την περίπτωση, οι ατομικές χαρακτηριστικές τόσο των συστατικών αποβλήτων όσο και του μείγματος πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά τη διαδικασία προσδιορισμού.
Συμπέρασμα
Κάθε εταιρεία πρέπει να διασφαλίσει την ασφαλή διαχείριση όλων των αποβλήτων προκειμένου να αναπτύξει ένα σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων και να προσδιορίσει αν τα απόβλητα στις εγκαταστάσεις της ταξινομούνται ως επικίνδυνα απόβλητα. Με αυτόν τον τρόπο, οι κίνδυνοι για την ασφάλεια και την υγεία των υπαλλήλων και του περιβάλλοντος μειώνονται.